This is Australia - Dagboek van een backpacker
In 2000 vertrekt Twan Linders naar Australië. Zonder al te veel verwachtingen en niet gehinderd door enige kennis van het land, maar vol vragen en open voor nieuwe ervaringen en contacten, reist hij er ruim zeven maanden rond.
Zeven jaar later gaat hij terug ‘down under’ als backpacker. Met bepaalde verwachtingen deze keer, overgehouden van de eerste reis, maar ook met het besef dat dingen veranderen.
Worden de verwachtingen ingelost? Wat is er anders als oudere backpacker? Met de nodige relativering en reflectie beschrijft Twan zijn avonturen, verlangens en twijfels en de eigenaardigheden van dat rare volkje ‘down under’.
252 pagina’s
ISBN: 978-90-79538-21-8
Prijs: € 15,90 (excl. verzendkosten)
Interview met de auteur:
Twan, hoe kwam je op het idee dit boek te schrijven?
De keren dat ik in Australië was (in 2000/2001 voor ruim 7 maanden, in 2007 voor 3 maanden) hield ik, zoals iedere backpacker, via uitgebreide mails het thuisfront op de hoogte van mijn belevenissen. Ik merkte dat ik vaak met een andere blik naar dingen keek en met de nodige humor situaties en mensen die op mijn pad kwamen kon beschrijven.
‘Als je blindelings in je rugzak aan het wroeten bent op zoek naar een reisstekker, voel je je soms net een gynaecoloog.’ (blz. 160)
Een ander voorbeeld is de eerste kennismaking met de wetsuit:
‘Het gekke van wetsuits is dat alle verschillen in lichaamsbouw tussen mannen en vrouwen verdwijnen. Borsten worden platgedrukt en iedereen heeft een vreemde bobbel in zijn of haar kruis. Mijn constatering dat ik de kleinste heb (terwijl de rest uit enkel vrouwen bestaat) leidt meteen tot de nodige hilariteit.’ (blz. 237)
Al die mails samen geven een goed beeld van wat je als backpacker zoal kunt tegenkomen. Heel diverse onderwerpen komen aan bod: homeschooling, Tim Tam slams, de schipbreuk van V.O.C. schip ‘Batavia’, bikinishoppen (!), de kenmerken van pinguïns, seks in stapelbedden, surfen en nog veel meer. Er zit een hoop informatie in over plaatsen waar ik geweest ben in heel Australië én de manier waarop ik het persoonlijk ervaren heb; dat geeft een mooie wisselwerking.
Wat was voor jou het hoogtepunt van je reizen door Australië?
De absolute aantrekkingskracht van Australië is de sfeer die er hangt. De ‘no worries mate’-mentaliteit van de lokale bevolking wordt heel snel overgenomen door backpackers. Elke dag ontmoet je zoveel nieuwe mensen, vooral in de jeugdherbergen. Backpackers zijn vaak nog op zoek naar hoe ze hun leven willen gaan invullen én ze zijn in de vakantiestemming, dus er heerst een gevoel van verbondenheid en het is heel gemakkelijk om sociale contacten te leggen. De mensen om je heen bepalen eigenlijk het succes van een plek of een tour.
Maar als ik toch een plaats of activiteit moet kiezen zou ik iedereen aanraden te gaan duiken of snorkelen. Het grootste en meest gevarieerde aanbod van prachtige vissen en koraal biedt het Great Barrier Reef, maar ook aan de westkust bij Turquoise Bay, onderdeel van het Ningaloo Reef, is het water onvoorstelbaar blauw en zie je grote zeeschildpadden!
En wat viel tegen?
Toen ik in 2007 terugkwam in Melbourne overnachtte ik weer in Hotel Bakpak, een gigantisch groot hostel waar ik zeven jaar eerder een fantastische tijd had gehad met een leuke groep mensen. Nu was het nog winter in Melbourne; veel backpackers zaten nog in het noorden en het hostel was nagenoeg leeg. Een grote desillusie: ik liep een beetje verloren met m’n ziel onder mijn arm en vroeg me af of ik niet te oud geworden was voor backpacken. Dat bleek later gelukkig erg mee te vallen, haha!
Heb je nog tips?
Het leukste hostel dat ik ben tegengekomen was ‘My place’ in Adelaide. Hoewel Adelaide vrij compact is en weinig bezienswaardigheden heeft, heb ik daar een toptijd gehad en ben er langer blijven hangen dan ik vooraf gepland had.
En verder: ontsnap ook eens aan het backpackerswereldje! In 2001 ben ik met een Deens meisje naar Charters Towers gegaan, een goudmijnstadje, landinwaarts vanuit Townsville. Er kwamen nauwelijks backpackers en we raakten echt in contact met de lokale bevolking. Dan zie je pas echt hoe ruig het leven in de outback geleefd wordt, met veel alcohol en ruige tijdverdrijven als de wildezwijnenjacht.
‘We laten Charters Towers en zijn interessante bevolking achter, wetende dat de meeste van hen hier over tien jaar nog aan de bar zullen zitten. De mooie zwartharige jonge meid achter de bar met een decollete dat zich qua tomeloze diepte kan meten met die moderne mijnschacht, zal haar heil tegen die tijd wel ergens anders gezocht hebben. Dit is geen plaats om te blijven als je knap en ambitieus bent. Charters Towers is een plaats voor jonge mannen die snel veel geld willen verdienen en oude mensen die er te laat achter zijn gekomen dat ze eigenlijk weg hadden moeten gaan. Maar het leven is er zo simpel, rechttoe rechtaan. Niet veel moeilijke keuzes, helemaal niet veel keuzes eigenlijk.’ (blz. 123)
Of ga WWOOFen om met Australiërs in contact te komen. WWOOF betekent ‘Willing Workers On Organic Farms’. Tegen kost en inwoning werk je enkele uren per dag bij mensen thuis, vaak op een boerderij, maar het is vooral een sociaal gebeuren: leuk om het echte leven daar te leren kennen. WWOOF-boeken kun je halen bij de toeristeninformatiecentra die ze in bijna elke toeristische trekpleister wel hebben. Een aanrader!
