Dutch Valley in Spaarnwoude was geweldig. Oké, het parkeren kostte een krankzinnige 15 euro en na afloop duurde het eeuwen voor je weer het terrein af was, maar er traden tientallen artiesten op. Dan moet je kiezen. B-artiesten als Kane en een heel scala aan Piratenartiesten en hiphoppers liet ik graag aan me voorbijgaan. Ik ging uiteraard puur voor de nederpopstage, waar vier acts speelden die ik destijds geïnterviewd heb voor mijn boek met de onmogelijke Twittertitel ‘Er speelf vanavond in het buurthuis een band’.

Erik Mesie en band beten van die vier het spits af om half vier. Dat had best wat later in de vooravond gemogen, daar leende de setlist met alle hits van Toontje Lager plus feestnummers als ‘Lente in Twente’ en ‘Het beest in mij’ zich uitstekend voor. De stemming zat er goed in en Mesie wist de aandacht van het publiek goed vast te houden. Hij trapte af met persoonlijke favoriet ‘Vroeg of laat’. Jammer dat het begin van dat liedje een beetje wegviel omdat het geluid nog bijgesteld moest worden, maar absoluut een aanrader, ga die man zien als hij in de buurt optreedt!

Na een enerverende set van Pater Moeskroen was het de beurt aan VOF de Kunst. Er waren de eerste nummers nogal wat problemen met het geluid van de microfoon en Nol Havens was duidelijk niet blij. VOF de Kunst speelde iets teveel nummers van de cd die dit najaar uitkomt, waardoor een groot deel van het festivalpubliek voortijdig afhaakte. Bekender werk als ‘Dikkertje Dap’, ‘Lekker zappen’ en ‘Waar heb ik jou meer gezien?’ was misschien beter op zijn plaats geweest. De nieuwe nummers zijn oké (‘Strepen op de weg’ een mooi eerbetoon) maar aanstekelijke meezinghits als ‘Suzanne’ of ‘Een kopje koffie’ heb ik niet voorbij horen komen. Misschien wel de tragiek van deze Tilburgse band dat ze in dat hokje terecht gekomen zijn. Korte droogkomische praatjes van Nol Havens maakten het voor mij toch de moeite waard, ik had de band nog nooit live gezien. Check.